Agustín de Betancourt, enxeñeiro universal

Agustín de Betancourt y Molina é considerado o fundador da enxeñaría civil moderna. Foi inventor, científico, alto funcionario en varios países e un innovador ilustrado e que terminou sendo tenente xeral de Rusia.

Naceu en Puerto de la Cruz (Tenerife) en 1758, e faleceu en 1824, en San Petersburgo (Rusia). En 2024 conmemórase o bicentenario da morte deste enxeñeiro universal, que desenvolveu o seu intenso traballo en España, Francia, Inglaterra e Rusia.

Gran enxeñeiro, realizou informes sobre as minas de mercurio de Almadén, elevou por primeira vez un globo aerostático en España, trouxo a máquina de vapor de Inglaterra, foi coinventor dun telégrafo óptico, realizou grandes obras de infraestruturas e inventou a esclusa de émbolo buzo e novos sistemas de dragado marítimo e fluvial.

Agustín de Betancourt creou en 1792 o Real Gabinete de Máquinas no Retiro e impulsou o ensino regrado da enxeñaría civil en España coa creación da Escola de Camiños e Canais, en 1802.

Foi inspector xeral de Camiños e Canais, cargo desde o que promoveu a modernización das vías de transporte españolas e a creación dun corpo de funcionarios cunha formación específica para desenvolver o seu deseño, proxecto, construción e conservación. Este corpo pronto transformouse no dos enxeñeiros de Camiños, Canais e Portos actuais.

Contratado polo tsar Alexandre I, e xa vivindo en San Petersburgo, desenvolveu numerosas infraestruturas e deseñou edificios, como a sala de exercicios ecuestres —ou Manezh— de Moscova, ademais de encargarse da feira e urbanización da cidade de Nizhni Nóvgorod, da Casa da Moeda, do dragado do porto de Kronstadt e da creación do Corpo e a Escola de Enxeñeiros de Vías de Comunicación.