Enxeñeiro do tsar

Agustín de Betancourt decidiu deixar España en 1807. Recalou primeiro en París, onde continuou investigando. Froito dese traballo escribiu unha memoria sobre un novidoso sistema de navegación interior, na que expoñía un dispositivo que permitira aforrar tempo e economizar auga no paso das embarcacións polas esclusas, e tamén publicou un ensaio sobre a composición das máquinas.

A finais de 1807 viaxou por primeira vez a Rusia, onde coñeceu algunhas das principais industrias do imperio e reuniuse en privado co tsar Alexandre I. A Betancourt ofrecéronlle un posto como enxeñeiro, que aceptou uns meses máis tarde.

Ingresou no exército ruso co grao de maior xeneral, e foi destinado ao Departamento de Vías e Comunicación. Alí realizou numerosos traballos por todo o imperio e promoveu a creación do Corpo de Enxeñeiros de Vías de Comunicación e o Instituto de Vías de Comunicación.

Unha das súas primeiras tarefas foi a modernización da fábrica de canóns de Tula, de gran importancia para a industria militar rusa. Tamén encargouse do dragado do porto de Kronstadt, o proxecto e dirección de varios pontes e canais en San Petersburgo e outras cidades, as inspeccións e informes para novas obras nos camiños, canais e abastecemento de augas no Cáucaso e Crimea, a feira e urbanización da cidade de Nizhni Nóvgorod ou a sala de exercicios ecuestres de Moscova.

En maio de 2018 inaugurouse en San Petersburgo unha ponte sobre o río Neva que leva o nome de Agustín de Betancourt, como homenaxe a este enxeñeiro de Camiños, Canais e Portos.